U punoj Sali Dvorca kralja Nikole u Baru, u organizaciji Međunarodnog udruženja književnih stvaralaca i umjetnika „Nekazano”, održano je književno veče Ranka Radovića, poznatog pjesnika koji živi i stvara u Torontu. Predsjednik Međunarodnog udruženja književnih stvaralaca i umjetnika „Nekazano” Labud N. Lončar, je u ulozi domaćina pozdravio goste iz svih krajeva svijeta koji su prisutvovali ovoj večeri i zahvalio se Kulturnom Centru na pomoći oko realizacije programa.
Književno veče je organizovano povodom dodjele Gramate i Zlatne medalje „Mihail Jurjevič Ljermontov” Radoviću, u oktobru u svečanoj sali na institutu svjetske književnosti u ruskoj akedemiji nauka. U programu su učestvovali otac Jovan Plamenac, profesor slavistike i prevodilac iz Moskve Ilja Čislov, Labud N. Lončar i autor. Veče je blagoslovio otac Jovan Plamenac koji se kratko osvrnuo na rad Ranka Radovića, nabrajajući sva dosadašnja priznanja pjesnika.
Radović je sa svojim gostom Čislovim, profesorom slavistike i prevodiocem iz Moskve, recitovao pjesme na srpskom i ruskom jeziku. Posebnu draž večeri dale su Ljudmila Maljceva i Polina Nečitajlo, čuvene glumice iz Rusije i pjesnikinje, a simpatije publike pobrala je mlada Polina koja je nadahnuto odrecitovala jednu pjesmu Radovića. Inače je o njemu napisala i nekoliko književnih osvrta koji su objavljeniu ruskim književnim novinama.
- U svojoj domovini pjesnik je udostojen ne samo prestižnih književnih nagrada i pažnje čitalačke publike (Srbija je danas, van svake sumnje, zemlja koja više čita nego Rusija), nego i širokog priznanja pravoslavne javnosti i najviših crkvenih nagrada. Po duhu i po nacionalno-hrišćanskom sadržaju svog stvaralaštva, on je dostojni naslednik velikog Njegoša, Jovana Dučića, Momčila Nastasijevića, drugih poznatih umjetnika riječi, koji nikada nisu razdvajali svoj sopstveni trud od sveopšteg Tvorca i Svedržitelja. U principu kraj HH vijeka (u predvečerje III milenijuma hrišćanske ere) označio je korjenski preokret u savremenoj poeziji Srbije. Od modernističkih apstrakcija, banalnih slobodnih stihova i „opšteljudske” prosječnosti, srpska muza se opet vratila klasičnom stihu i sveljudskim izborima umjetničkog viđenja svijeta i odraza njegovog kroz „glagol vječni”- podsjetio je Čislov.
- U ljubavnim Radovićevim stihovima (kao, uostalom, i kod Dučića) mi nailazimo na taj odraz dubine istinskog osjećanja, udruženog s vječnošću. „Gospod koji ti miluje lice - Nikada neće zakaniti” - kaže on u svojoj „Labud pjesmi”, obraćajući se mladoj junakinji koja je „još uvijek, ko dijete”. Realizam višeg uzorka uvijek je nepopustljivo samopouzdanje i radost nebeska, prevazilaženje osuđenosti zemaljskog postojanja sa njegovim krhkim snovima- istakao je Čislov.
Prema njegovim riječima u Rusiji su duboko interesovanje izazvale prije svega dvije knjige poezije Ranka Radovića, „Nježje” (nagrada festivala „Zlatni vitez”) i „Strahor” (nagrada Izdavačkog savjeta RPC).
Poezija Ranka Radovića koja potvrđuje život, odražava herojski izbor Pravoslavne Srbije u korist pravde Božje, napisana je na sledećoj sudbonosnoj raskrsnici slovenske istorije.
- Mislim da ga svaki Rus i pravoslavac potpuno podržava - kaže Čislov.
D.S.